Kot brytyjski - standard rasy
Standard kota każdej rasy to opis wzorcowego kota danej rasy. To absolutny ideał, wzorzec, do którego dąży każdy hodowca, w praktyce niemalże nieosiągalny, bo zawsze jeśli ucho idealne, to oko mogłoby być lepsze... Wyhodowanie kota jak najbliższego ideałowi jest oczywiście bardzo trudne, i na tym właśnie polega praca hodowlana, na wyprowadzeniu linii, które byłyby jak najbliższe wzorcowemu opisowi.
Budowa
Kot brytyjski charakteryzuje się krępą, mocną budową. Tułów powinien być stosunkowo krótki, zwarty, z szeroką piersią, krótkimi, mocnymi, szerokimi i zakończonymi grubymi i zaokrąglonymi palcami łapami, krótkim, ogonem grubym u nasady i zaokrąglonym na końcu. Ciało powinno być jednakowo masywne na całej długości, od barków do zadu. Nogi powinny być krótkie i mocne, sugerujące mocną, grubokościstą budowę. Kocury są zdecydowanie większe od kotek.
Głowa
Głowa powinna być okrągła, z szeroko rozstawionymi, małymi uszami i okrągłymi policzkami. Podbródek powinien być mocny. Oczy duże, okrągłe, szeroko otwarte, szeroko rozstawione, nie w kształcie orientalnym. Kolor od jasnego bursztynu do ciemnopomarańczowego. Zielone oczy tylko w odmianach szynszylowych, srebrzystych pręgowanych, a u białych niebieskie lub oczy dwubarwne. U colourpointów oczy jedynie niebieskie. Czoło powinno być łagodnie zaokrąglone. W miejscu połączenia nosa z czołem obserwujemy małe załamanie, nie powinno ono być za mocne, ale też nie za płytkie. Sam nos powinien być krótki, szeroki i prosty. Widziane z profilu, zaokrąglone czoło powinno prowadzić do prostego, krótkiego nosa, z załamaniem przy połączeniu, stopem - ale stop nie może być tak głęboki jak u egzotyka. Uszy powinny być małe i zaokrąglone na końcach, szeroko rozstawione, wpasowujące się w owalny kontur głowy. Głowa osadzona powinna być na krótkiej, masywnej szyi.
Futro
Futro brytyjczyka powinno być krótkie i gęste. W dotyku powinno być lekko szorstkie, ale nie ostre. Idealne futro jest najtrudniejsze do uzyskania, ponieważ większość populacji jest równocześnie nosicielem genu długiego włosa, który nadaje sierści niepożądaną w tym wypadku miękkość.
Najpopularniejsze kolory BRI
Do niedawna kot brytyjski kojarzony był głównie z kolorem niebieskim. Obecnie koty te występują we wszystkich niemal odmianach barwnych.
BRI a - niebieski. Jest to właściwie kolor szaroniebieski, od granatowego po jaśniutki, "mysi" odcień.
BRI b - czekoladowy. Dość rzadki do niedawna kolor w Polsce, ale już jest ich coraz więcej, bo jest to bardzo ciepły odcień, nie tak ciemny i groźny jak czarny, i cieszy się coraz większa popularnością.
BRI c - liliowy, to właściwie odmiana czekoladowego, który rozjaśniony jest przez inny gen, nadający futerku charakterystyczny, różowawy odcień.
BRI d - rudy, jedna z trudniejszych do uzyskania odmian.
BRI e - kremowy, równie trudny w uzyskaniu jak rudy. Trudność polega na tym, że na tych właśnie kolorach bardzo trudno jest zamaskować pregowanie, którego nosicielami jest większość kotów, i niezwykle trudno jest uzyskać ładny, czysty i gładki kolor.
BRI f - szylkret czarny. Kolorem podstawowym jest tu czarny, z domieszką kremowego, podobnie jak w przypadku szylkretu niebieskiego.
BRI g - szylkret niebieski. Kolory szylkretowe to mieszanka koloru podstawowego, w tym wypadku niebieskiego, i kremowego, który widoczny jest na futrze w postaci plam bądź przesiany mniej lub bardziej równomiernie z włosem niebieskim.
BRI h - szylkret czekoladowy
BRI j - szylkret liliowy
BRI n - czarny
BRI (a, b, c, d, e, n) 33 - tak oznacza się koty w kolorze colour point. Są to ubarwienia podobne jak u kotów syjamskich, jasne futerko i wybarwione w odpowiednim kolorze maski, łapy, uszy i ogony. Jesli są to znaczenia niebieskie, będzie to kolor oznaczony symbolem BRI a 33, jeśli np. liliowe, wówczas BRI c 33, itp.
Numery 21, 22, 23 i 24 oznaczają pręgowanie, każdy z nich przypisany do innego rodzaju pręgowania. I tak:
21 - to pręgowanie nieokreślone;
22 - to pręgowanie klasyczne;
23 - to pręgowanie tygrysie;
24 - to cętki
W niektórych odmianach barwnych dopuszczalny jest inny kolor oka niż miedziano-złoty (np. wszystkie odmiany srebrzyste), wówczas w rodowodzie określa się kolor oczu również osobnym numerem, np.: numer 64 będzie w rodowodzie w przypadku kota o oczach zielonych.
Wszystkie kolory występują również w kombinacji z bielą.